دیدین یه چیزی رو یاد میگیرین مثلا یه درسی رو طول یه ترم پاس میکنین و فکر میکنین هیچ وقت فراموشش نمیکنین ولی اگه یه سال بگذره و سراغش نرید چیزی از اون یادتون نمیمونه.
زندگی هم همینجوره. چقدر از چیزایی که فکر کردیم تو زندگی درست شدن یا تمرینشون کردیم و یادشون گرفتیم ولی یه مدت گذشت و انجامشون ندادیم همه چی به همون حالت قبل برگشت.
تقریبا حس این رو دارم که کرونا باعث شده سه چهار سالی به عقب برگردم. ای لعنت بر کرونا که محدوده زندگی آدما رو محدود و محدودتر کرد. امیدوارم هر چه سریع تر تموم شه این مسخره لعنتی.
قبل کرونا فکر میکردم دیگه وقت پروازمه و همه چیز در حال تغییره. درسته که مقاومت میکردم در برابر تغییر ولی انگار دیگه داشتم آروم آروم این مقاومت رو میشکست. ولی کرونا اومد یه سال خونه موندیم. یه سال تنها کاری که کردم رفتم سر کار و فقط ۱۰ ۱۲تا آدم دیدیم.
یک ساله که سفر نرفتم. مگه میشه؟ منی که با سفر هر چی حال بد داشتم رو از بین میبردم.
حس میکنم همه چیز داره به عقب بر میگرده.
بیشتر از این دیگه نمیدونم چجوری غر بزنم.
